Een tijdje geleden las ik in het Algemeen Dagblad een column van Marjan Berk, waarin ze vertelde hoe haar vader begin jaren 30 als vertegenwoordiger van Unilever een nieuwe lippenstift aan de man probeerde te brengen – of eigenlijk: Lees meer …
Blog Page
‘Waarom moeten wij dit weten?’
Op het terras van de Winkel van Sinkel in Utrecht is nog één tafeltje vrij. Vlug lopen Mees en ik ernaartoe. Hij draagt een camouflagepet, een geblokte sjaal en een regenjas tot aan zijn knieën. Net als altijd. Vaak ook zeult hij een tas boeken met zich mee, maar vandaag Lees meer …
Genieten in het Utrechts Archief
Voor de vierde achtereenvolgende middag zit ik in de studiezaal van het Utrechts Archief aan de Alexander Numankade. Voor me ligt een dossier uit het begin van de vorige eeuw. Hoofdrolspelers daarin zijn Willem Loenen (58) en zijn dochter Kuintje (29), beiden afkomstig uit Bunschoten. Tot nu toe schreef ik vooral over Willem, maar Kuintje wordt in mijn nieuwe roman een minstens zo belangrijke figuur…. Lees meer …
Huiveren in het Utrechts Archief (1)
Willem Loenen, een van de protagonisten uit mijn nieuwe roman, was geen beste jongen. Voor me ligt zijn ongeveer 80 pagina’s tellende dossier uit 1928: verhoren, processen-verbaal, oproepen om voor de rechter te verschijnen enzovoorts. Lees meer …
Over Ikea-romans en de magie van het schrijven
Gisteren kwam ik tijdens het opschonen van mijn e-mailbestand een korte briefwisseling tegen (als je dat zo kunt zeggen) tussen Mees Hartog en mij. Mees, een goede vriend, is historicus en net als ik in Bunschoten-Spakenburg opgegroeid. Beiden hebben we ons aan een orthodox-gereformeerde opvoeding weten te ontworstelen (voor zover dat mogelijk is) en Lees meer …
Surfen in de gevangenis
Willem Loenen, een van mijn hoofdpersonages in wording, heeft gezeten in de Blokhuispoortgevangenis van Leeuwarden. Ik moet er alleen nog achter zien te komen hoelang. Lees meer …