Wim Duijst

Auteur

Wim Duijst

is auteur en publiceert bij Uitgeverij Marmer. Op 6 september 2018 verscheen zijn nieuwste roman Het verzwegen kind. Gelijktijdig is Achter de schermen uitgekomen. Een bundeling van de blogs waarin Wim Duijst vertelt over het wordingsproces van zijn roman.

 

 

 

Nieuwe roman

Op 6 september is de nieuwe roman van Wim Duijst verschenen bij Uitgeverij Marmer.

Het is zomer 1959. Kuintje Loenen, destijds 29 jaar en ongehuwd, woont samen met haar vader en haar jongere broertje Gijs in Bunschoten. Na de dood van zijn vrouw zoekt Loenen seksuele toenadering tot zijn dochter. Als ze zwanger wordt, doet hij er alles aan om dit verborgen te houden.
Schrijver David Ruleijn stuit bij het leegruimen van de flat van zijn dementerende moeder Kuintje op een brief van justitie. De brief is gericht aan zijn grootvader Willem Loenen. Ruleijn gaat op onderzoek uit en krijgt het strafdossier van zijn opa in handen. Wat hij daarin ontdekt, is bijna niet te geloven.

Wim Blogt

Na de roman

Mijn boek is af. Eindelijk. Uitgever tevreden, redacteur tevreden, ikzelf opgelucht en blij, wat wil een mens meer?

Dat heel Nederland over de roman praat!  Lees meer …

Alle blogs

Uit het niets klonk een schreeuw. Hij kwam van boven, van Belia. De schreeuw klonk angstig, benauwd, alsof iemand haar keel dichtkneep. Even bleef het stil, daarna volgde een nieuwe, een die eindigde in gekreun dat zwaar en hijgerig werd ingezet en langzaam wegstierf.
Marie keek ontzet naar het plafond. 'Wat doet ze!'
Duizelig van schrik verliet Antonia de kamer. Met een hand tegen haar keel rende ze de gang op. Onder aan de trap bleef ze staan. Wilde iemand haar vermoorden? Werd ze verkracht? Met haar blik strak op de loper gericht concentreerde ze zich op nieuwe geluiden: een stoterig ademhalen, gevolgd door kreten van pijn, een gilletje.
Of deed ze zichzelf iets aan?
Zonder verder nog te aarzelen rende Antonia de trap op. Halverwege keerde ze om en rukte ze een paraplu van de kapstok. De slaapkamerdeur van Belia stond op een kier, een streep licht dun als een breinaald viel op de vloerbedekking. Met haar paraplu in de aanslag duwde Antonia de deur verder open.
Met twee kussens in haar rug en een nat washandje op haar voorhoofd lag Belia in bed. De dekens had ze weggeslagen. Haar jurk was tot aan haar middel opgetrokken, haar onderbroek slingerde op de grond. Uit haar vagina stak het hoofdje van haar pop. Bloed sijpelde langs de binnenkant van haar dij.
Uit: Een man uit de krant