Wim Duijst

Auteur

Hoofdnavigatie

Wim Duijst

is auteur en publiceert bij Uitgeverij Marmer. Op dit moment is hij bezig met het schrijven van zijn nieuwste roman, die in september van 2018 uitkomt. Tijdens zijn schrijfproces houdt hij een blog bij waarin hij vertelt hoe het gaat met zijn roman, welke problemen hij tegenkomt, welke eigenaardigheden en welke keuzes hij moet maken.

 

 

Nieuwe roman

Wim Duijst is bezig met zijn nieuwe roman, die in het voorjaar van 2018 zal verschijnen bij Uitgeverij Marmer.

Als Kuintje Loenen (29) na de dood van haar moeder de zorg voor haar vader en haar broertje op zich neemt, verandert haar leven drastisch. De zaak escaleert wanneer wormenzoekers in hun boomgaard een pasgeboren babylijkje opgraven. Deze roman in wording, met als werktitel Dood konijn, vertelt de tragedie die zich halverwege de vorige eeuw in Bunschoten heeft afgespeeld.

Wim Blogt

De buurvrouw grijpt in

Deel vier van mijn manuscript heb ik geschreven vanuit het perspectief van Pieter de Ruijter, een rechter uit Utrecht. Hij en twee andere collega’s krijgen het dossier van Willem Loenen onder ogen.  Lees meer …

Alle blogs

Uit het niets klonk een schreeuw. Hij kwam van boven, van Belia. De schreeuw klonk angstig, benauwd, alsof iemand haar keel dichtkneep. Even bleef het stil, daarna volgde een nieuwe, een die eindigde in gekreun dat zwaar en hijgerig werd ingezet en langzaam wegstierf.
Marie keek ontzet naar het plafond. 'Wat doet ze!'
Duizelig van schrik verliet Antonia de kamer. Met een hand tegen haar keel rende ze de gang op. Onder aan de trap bleef ze staan. Wilde iemand haar vermoorden? Werd ze verkracht? Met haar blik strak op de loper gericht concentreerde ze zich op nieuwe geluiden: een stoterig ademhalen, gevolgd door kreten van pijn, een gilletje.
Of deed ze zichzelf iets aan?
Zonder verder nog te aarzelen rende Antonia de trap op. Halverwege keerde ze om en rukte ze een paraplu van de kapstok. De slaapkamerdeur van Belia stond op een kier, een streep licht dun als een breinaald viel op de vloerbedekking. Met haar paraplu in de aanslag duwde Antonia de deur verder open.
Met twee kussens in haar rug en een nat washandje op haar voorhoofd lag Belia in bed. De dekens had ze weggeslagen. Haar jurk was tot aan haar middel opgetrokken, haar onderbroek slingerde op de grond. Uit haar vagina stak het hoofdje van haar pop. Bloed sijpelde langs de binnenkant van haar dij.
Uit: Een man uit de krant