Willem Loenen, een van de protagonisten uit mijn nieuwe roman, was geen beste jongen. Voor me ligt zijn ongeveer 80 pagina’s tellende dossier uit 1928: verhoren, processen-verbaal, oproepen om voor de rechter te verschijnen enzovoorts. Lees meer …
Wim Duijst blogt
Over Ikea-romans en de magie van het schrijven
Gisteren kwam ik tijdens het opschonen van mijn e-mailbestand een korte briefwisseling tegen (als je dat zo kunt zeggen) tussen Mees Hartog en mij. Mees, een goede vriend, is historicus en net als ik in Bunschoten-Spakenburg opgegroeid. Beiden hebben we ons aan een orthodox-gereformeerde opvoeding weten te ontworstelen (voor zover dat mogelijk is) en Lees meer …
Surfen in de gevangenis
Willem Loenen, een van mijn hoofdpersonages in wording, heeft gezeten in de Blokhuispoortgevangenis van Leeuwarden. Ik moet er alleen nog achter zien te komen hoelang. Lees meer …
Alleen voor zware gevallen
‘Zo, jongen, beviel het een beetje?’
‘Best, hoor.’
‘Nog zeeziek geweest?’
‘Tuurlijk niet.’
‘Je zult ze anders de kost moeten geven die ik met de dood in hun klompen aan wal heb zien komen.’ Lees meer …
Merkwaardige wezens of hoe een idee voor een boek ontstaat
Een tijdje geleden alweer beloofde ik mijn uitgever een novelle te schrijven. Waar die over zou gaan, wist ik op dat moment niet. Ook een week later niet. Maar omdat je een keer moet beginnen, ging ik ervoor zitten. Na een halfuur had ik nog steeds geen idee.